Het was een mooie periode waarin ik veel inzicht opdeed. Ik kon dichter bij God leven. Er was rust en ik hield tijd over. Eerlijk waar, vergelijkbaar met een vakantie.
Toch heb ik dit jaar niet besloten weer voor een vorm van vasten te kiezen.
Ik vond het best lastig, want 40 dagen, de zondagen zijn daarin niet meegeteld is zo goed als 7 weken. Hoewel ik het best ben met uitdagingen, en het lukte op 2 of 3x spieken na, heb ik erover nagedacht.
In deze tijd kom je veel initiatieven tegen, en ik juich ze toe laat dat duidelijk zijn, omdat ze je stil kunnen zetten en tot bezinning kunnen brengen. En ook heb ik de 40 dagen app en een tear kalender in huis die ik dagelijks lees, tot zover mijn 40 dagen voorbereiding...
Wat ik opmerkte was dit:
Waarom kan ik een punt in mijn leven aanpakken en weet ik deze ook te benoemen terwijl ik de rest van het jaar hem weer op zou pakken?
Dus als ik teveel gebruik maak van social media, waarvoor zou ik er niet voor kiezen om mezelf regels op te leggen door heel het jaar heen?
Ook, het leven van een christen mag mijns inziens bestaan uit eenvoud, soberheid en omzien naar elkaar. Het is bijvoorbeeld fijn geheugensteuntjes te hebben om iets voor de ander op die ene dag te betekenen. Maar waarvoor zou ik dat niet door het jaar heen doen?
Dus eigenlijk samenvattend een 365 dagen tijd in plaats van een 40 dagen tijd.
Het is ook mijn motivatie voor een bewust eenvoudig leven: te consuminderen en om te zien naar elkaar.
Goed punt! Ik denk dat die 40 dagen voor mensen makkelijker te behappen lijkt. Maar 365 dagen is natuurlijk beter.
BeantwoordenVerwijderen